( Home page )

MIECZYSŁAW JÓZEF PAZIO (1937-2013)

Wspomnienie

W dniu 1 lipca 2013 roku zmarł w Warszawie mgr inż. Mieczysław Józef Pazio.

Pożegnaliśmy męża, ojca, dziadka i serdecznego kolegę, a dla wielu z nas bliskiego przyjaciela.

Mieczysław Pazio był doskonałym energetykiem, który w latach 1954-2003 był związany z energetyką zarówno wiedzą jak i bogatym doświadczeniem.

Życzliwy człowiek, wyrozumiały zwierzchnik, nauczyciel i wychowawca młodej kadry technicznej, aktywny działacz Stowarzyszenia Elektryków Polskich w Oddziale Warszawskim. Odznaczony za pracę i osiągnięcia w energetyce odznaczeniami państwowymi, resortowymi a za działalność społeczną odznaczeniami SEP i NOT.

Krótki rys historyczny

Mieczysław Pazio urodził się 1 stycznia 1937 r. w historycznym Ossowie pod Warszawą. Po ukończeniu szkoły podstawowej, ukończył Technikum Energetyczne Ministerstwa Energetyki w Warszawie (1954) i został skierowany do pracy w Dzierżoniowskich Zakładach Bawełnianych jako inspektor ds. energetycznych.

Od 1 X 1957 r. do 30 IX 1957 pracował w Zakładach Energetycznych Okręgu Centralnego. Jako technik elektryk w Służbie Izolacji i Przepięć został skierowany na studia dzienne na Wydział Elektryczny Politechniki Warszawskiej, które ukończył 7 X 1962 r. otrzymując tytuł magistra inżyniera elektryka. Napisał pracę z dziedziny techniki świetlnej uzyskując oceną bardzo dobrą.

W okresie studiów był stypendystą Zakładów Wytwórczych Lamp Elektrycznych w Warszawie, a po ukończeniu studiów rozpoczął tam pracę (1962-64) na stanowisku kierownika sekcji. Po okresie odpracowania stypendium, w styczniu 1965 r. wrócił do pracy w zakładach Energetycznych Okręgu Centralnego jako specjalista, a wkrótce jako główny specjalista ds. sieci elektroenergetycznych w Wydziale Maszyn i Urządzeń gdzie pracował do 1974 r. Podczas tego okresu pracy pisał artykuły do Biuletynu Postępu Technicznego, został współautorem patentu, opracowywał zagadnienia związane z kompensacją ziemnozwarciową w sieciach SN, ochroną przed korozją kabli i ochroną odgromową sieci.

W grudniu 1974r. został przeniesiony służbowo do Zjednoczenia Energetyki gdzie zajmował się sieciami kablowymi. Po reorganizacji w Departamencie Planowania i Rozwoju Ministerstwa Energetyki i Energii Atomowej, pracował na stanowisku starszego specjalisty w Ministerstwie Górnictwa i Energetyki do 1985 r.

W latach 1985-89 pracował w Centralnym Okręgu Energetycznym, a następnie po zmianie nazwy, w Delegaturze Zarządu Wspólnoty Energetyki i Węgla Brunatnego do roku 1990, na stanowisku kierownika wydziału sieci.

Od 1 X 1990 r. do przejścia na emeryturę (2003) funkcjonował jako Kierownik Wydziału Sieci w Oddziale Eksploatacji Sieci Przesyłowej Warszawa PSE S.A.(po restrukturyzacji, w 1997 r. – PSE Centrum Sp. z o.o w Warszawie).

W czasie blisko pięćdziesięcioletniej pracy w zawodzie, jako znakomity fachowiec w branży energetycznej, odbywał podróże służbowe m.in. do Szwajcarii, Niemiec i Francji w celu odbioru kabli najwyższych napięć, a ułatwieniem była dobra znajomość języka angielskiego.

W ramach Now-How dla sektora energetycznego w 1994 r. uczestniczył w szkoleniu wyjazdowym do USA prowadzonym przez specjalistów amerykańskich.

Otrzymał odznaczenia: ● państwowe: Srebrny (1981) oraz Złoty (2000) Krzyż Zasługi, ● resortowe: Srebrna Odznaka Zasłużony dla Energetyki (1979). Otrzymał odznaczenia i wyróżnienia ● stowarzyszeniowe: Srebrną (1979) i Złotą (1990) OH SEP, Srebrną OH NOT (2000) i godność Zasłużonego Seniora SEP (2005) oraz ● dyplom Ministerstwa Przemysłu i Handlu (nr 1478/95) dla kandydatów na członków rad nadzorczych.

Członkiem SEP był od 12 III 1962 r. Działał społecznie w Komisji Współpracy Technicznej, Sekcji Energetycznej i Komisji Szkolenia OW SEP. W latach 1998-2001 był członkiem Zarządu, a od roku 2010 — członkiem Sądu Koleżeńskiego OW SEP. Był rzeczoznawcą SEP w dziale '15 – sieci i urządzenia elektroenergetyczne, prowadził wykłady na kursach dla osób ubiegających się o uprawnienia E i D bez ograniczenia napięcia, organizowanych przez OW SEP, Był wieloletnim członkiem komisji egzaminacyjnej, a ostatnio, przez 10 lat — zastępcą przewodniczącego komisji '070.

Angażował się również w innej działalności — w społecznym komitecie mieszkańców, którzy zabiegali (wraz z proboszczem) od przeszło 15 lat u władz ówczesnego reżimu o wydanie pozwolenia na budowę Kościoła pod wezwaniem Nawrócenia św. Pawła Apostoła w Warszawie na ul Kobielskiej 10. Uzyskano taką zgodę dopiero w roku 1976. Brał czynny udział przy budowie tego kościoła.

Hobby Mieczysława były podróże turystyczne, które odbywał po południowej Europie, północnej Afryce, podróżował do Jordanii, Izraela i Ziemi Świętej. Kolekcjonował znaczki Polskie począwszy od roku 1945 oraz namiętnie oddawał się czytelnictwu tworząc bardzo pokaźną domową bibliotekę.

Był niezapomnianym gawędziarzem. W każdej sytuacji opowiadał trafione anegdoty. Będzie zapamiętany jako niepowtarzalna “dusza towarzystwa”. Odszedł znakomity fachowiec. Człowiek pełen przyjacielskich uczuć dla najbliższej rodziny, kolegów, koleżanek i przyjaciół. Taki pozostanie w naszej pamięci!

Opracował
Zenon Stodolski

( Home page )